Najstarsze ślady człowieka na ziemi wołowskiej związane są z człowiekiem współczesnym. Znaleziska jakie udało się wydobyć podporządkowywane są przez archeologów do paleolitu, który przypada na okres od 13 do 8 tysięcy lat przed naszą erą. Jednak do tej pory udało się znaleźć jedynie nieliczne znaleziska z tego okresu. W latach 8-5 tysięcy przed Chrystusem określanego mezolitem tereny Wołowa zasiedlane były przez ludność, która głównie polowała na ptactwo wodne.

Zobacz też: Atrakcje Wołów. Dwór w Rogowie Wołowskim

W okresie neolitu, czyli czasach, w których pojawiły się pierwsze kultury rolnicze, ziemie wołowskie zasiedlane były przez ludność przybyłą z Bałkanów, z Niżu Europejskiego oraz z Europy wschodniej. Ze względu na słabe gleby, nie było to osadnictwo stabilne. Wraz z nadejściem epoki brązu, rozpoczął się okres bujnego rozwoju, jednak nie był on dość stały. Eksplozja rozpoczęła się dopiero wraz z rozwojem bytowania grup ludności kultury łużyckiej. To właśnie z tego okresu pochodzi wiele stanowisk archeologicznych m.in. cmentarzyska ciałopalne. Badania archeologiczne pozwoliły odkryć wiele grobów popielnicowych od epoki brązu datowanej na około 1300 p.n.e., aż do początków epoki żelaza – 400 p.n.e. Przez najazdy Scytów kultura ta załamała się.

Na krótki czas po tym okresie, terytorium Wołowa zamieszkiwała ludność kultury pomorskiej. W około 200 p.n.e. pojawiła się ludność przeworska, która początkowo była mocno związana z kulturą celtycką. Pozostałości jakie udało się zachować to m.in. cmentarzyska i pracownie hutnicze. Badania potwierdzają, że w okresie rzymskim, okolice Wołowa były ośrodkiem produkcji żelaza, który służył nie tylko okolicznym mieszkańcom, ale także był eksportowany. Po naporze Hunów, ludność ta wyemigrowała w inne części Polski pod koniec IV wieku.

Zobacz też: Atrakcje Wołów. Kościół św. Karola Boromeusza