Historia Wołowa. Skąd wzięła się nazwa miejscowości? - Wolowinfo.pl

Historia Wołowa. Skąd wzięła się nazwa miejscowości?

Powszechnie uznaje się, że każde miasto ma swoje korzenie w osadzie, która z czasem ewoluuje i zyskuje prawa miejskie. Z Wołowem było jednak zupełnie inaczej, ponieważ nie ma on wiejskiej przeszłości.
polskaniezwykla.net

Nazwa miasta pochodzi od zwierząt, które w średniowieczu ciągnęły wozy z towarem – woły. Przez wieki Wołów stanowił ważny punkt na szlaku handlowym miedzy Wrocławiem a Głogowem. To tutaj zmęczeni podróżni oraz zwierzęta odpoczywali, a także mogli sprzedać swoje produkty. Na targi i jarmarki zjeżdżała się okoliczna ludność oraz mieszkańcy z dalekich stron.

Jednak cała historia ziemi wołowskiej nie jest do końca znana. Wiadomo, że we wczesnym średniowieczu tereny te należały do plemienia Ślężan i graniczyły z plemieniem Dziadoszan. Właśnie wtedy wykształtował się szlak handlowy, który łączył centralne skupiska tych dwóch plemion. Z czasem do handlowych transakcji dołączyły się dwie osady trudniące się rolnictwem, rzemiosłem i obsługą podróżnych. Pierwsza z nich to Stary Wołów, a druga Krzywy Wołów. Obie te miejscowości zostały wskazane w dokumencie z 1202 r., w którym biskup wrocławski wymienia wioski zobowiązane do płacenia dziesięciny na rzecz klasztoru cysterskiego w Lubiążu.

W Krzywym Wołowie funkcjonował targ ustanowiony na zasadzie niepisanego prawa. Jednak w okolicach 1285 r., książę ścinawski Przemko ulokował nowe miasto nad rzeką Juszką, oddalone o kilometr na południe od Krzywego Wołowa – Wołów. Zostało ono ustanowione na podstawie prawa magdeburskiego, czyli posiadało pewien zakres samorządności, a zarządzał nim dziedziczny wójt. Wołów pełnił funkcję ośrodka produkcji i sprzedaży wytworów rzemiosła, a także zakupu produktów rolnych z okolicznych wsi.

W XIV i XV w. uformowały się władze miejskie złożone z rady miejskiej i burmistrza. Tym samym miasto stało się ośrodkiem władzy należącym najpierw do Piastów głogowskich, a później oleśnickich. Z czasem, jak reszta Dolnego Śląska, przeszedł pod panowanie królów czeskich, a następnie rodu Habsburgów.

“Złotym okresem” dla Wołowa był wiek XVI, czyli czas rozkwitu rzemiosła i handlu. Rozwinęło się sukiennictwo, którego wytwory były znane na Śląsku oraz poza granicami. Jednak wraz z 1585 r. rozpoczął się trudny okres dla tych terenów, ponieważ wołowski gród nawiedziła epidemia dżumy. Przeżyło tylko 375 mieszkańców. Kolejnym ciosem była wojna trzynastoletnia, która zmniejszyła ludność Wołowa o połowę, a budynki uległy znacznym zniszczeniom. Później, w 1689 r. wybuchł straszliwy pożar, który oszczędził tylko 29 domów. Wołów stracił m.in. ratusz, kościół i szkołę. W efekcie rozpoczął się głęboki regres.

Kiedy na teren Wołowa w 1945 r. wkroczyli Rosjanie, miasto przestało być sobą. Ocalało jedynie 30 procent starej zabudowy w tej miejscowości. Do Wołowa znajdującego się w takim stanie wprowadzili się nowi jego mieszkańcy, którzy przybyli tam po wysiedleniu ze wschodu, z ZSRR, z Francji czy z Bieszczadów.

Więcej z Wolowinfo.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *